Zondag 6 oktober Grensdag
Om 10.00 u zitten we klaar om naar de grens te gaan. We moeten een telefoontje krijgen wanneer de papieren klaar liggen we ons mogen melden. Dat telefoontje laat op zich wachten tot 14.00 u..... en al die tijd kunnen we niets dan wachten. De weg naar de grens is geblokkeerd door vrachtwagens die langs de weg geparkeerd staan en auto's die richting China willen. Het wordt een hele klus om daar doorheen te komen en we blijven nog even met onze zandplaat achter een vrachtwagen hangen....
Kun helpt ons bij de Chinese grens met alle formaliteiten en we nemen daarna afscheid.
Het papierwerk om Nepal in te komen is snel geregeld maar dan begint het echte wachten... Een grote stroom van vrachtwagens richting China die de berg oprijdt en waar je niet langs kunt komen. Alles is geblokkeerd. Maar er is van alles te zien en te beleven op de grens. Vrouwen die lading van China naar Nepal dragen en openlijk de zakken openmaken en pakjes in BH's en broeken stoppen. Politiemannen die een praatje komen maken. We krijgen het sein dat de vrachtwagens tegengehouden worden en wij naar beneden mogen rijden.Dat blijkt echter niet goed gecommuniceerd met de collega's beneden en uiteindelijk komt het er op neer dat we weer helemaal achteruit de berg op terug moeten en weer opnieuw bij de Chinese grens staan. We horen steeds dat het nog 5 min gaat duren maar uiteindelijk staan we er eind van de middag nog als de grens wordt gesloten. Hek op slot en wij staan tussen China en Nepal vast. De andere auto is er wel door en we communiceren via de zender wat te doen. Uiteindelijk is er een behulpzame grenshandlanger die regelt dat de poort voor ons wordt geopend en ons helpt om verder naar beneden te rijden (oftewel 2 vrachtwagens achteruit de berg afstuurt).Uiteindelijk heeft deze grensdag ons 8 u gekost en zijn we te laat om nog richting Bhaktapur en Kathmandu te rijden. Op
letten met rijden want in Nepal wordt links gereden. Om 18.00 u is het hier donker (het tijdverschil met Nederland is nu nog 3 u en 3 kwartier). We rijden een stuk over de Highway van Kodari, de grensplaats aan de Nepalese kant,richting Kathmandu. De eerste 50 km zijn niet geasfalteerd, we rijden regelmatig door waterstromen en diepe kuilen. het schiet niet op en en na 45 km zoeken we een plaats om te slapen en we vinden een erg leuke lodge waar we heerlijk Nepalees eten en kunnen douchen. We verbazen ons na China zowaar dat de belofte van warm water en een werkend toilet wordt nagekomen.
In Nepal is het aangenaam warm en groen! Ook wel weer eens lekker..
Om 10.00 u zitten we klaar om naar de grens te gaan. We moeten een telefoontje krijgen wanneer de papieren klaar liggen we ons mogen melden. Dat telefoontje laat op zich wachten tot 14.00 u..... en al die tijd kunnen we niets dan wachten. De weg naar de grens is geblokkeerd door vrachtwagens die langs de weg geparkeerd staan en auto's die richting China willen. Het wordt een hele klus om daar doorheen te komen en we blijven nog even met onze zandplaat achter een vrachtwagen hangen....
Kun helpt ons bij de Chinese grens met alle formaliteiten en we nemen daarna afscheid.
Het papierwerk om Nepal in te komen is snel geregeld maar dan begint het echte wachten... Een grote stroom van vrachtwagens richting China die de berg oprijdt en waar je niet langs kunt komen. Alles is geblokkeerd. Maar er is van alles te zien en te beleven op de grens. Vrouwen die lading van China naar Nepal dragen en openlijk de zakken openmaken en pakjes in BH's en broeken stoppen. Politiemannen die een praatje komen maken. We krijgen het sein dat de vrachtwagens tegengehouden worden en wij naar beneden mogen rijden.Dat blijkt echter niet goed gecommuniceerd met de collega's beneden en uiteindelijk komt het er op neer dat we weer helemaal achteruit de berg op terug moeten en weer opnieuw bij de Chinese grens staan. We horen steeds dat het nog 5 min gaat duren maar uiteindelijk staan we er eind van de middag nog als de grens wordt gesloten. Hek op slot en wij staan tussen China en Nepal vast. De andere auto is er wel door en we communiceren via de zender wat te doen. Uiteindelijk is er een behulpzame grenshandlanger die regelt dat de poort voor ons wordt geopend en ons helpt om verder naar beneden te rijden (oftewel 2 vrachtwagens achteruit de berg afstuurt).Uiteindelijk heeft deze grensdag ons 8 u gekost en zijn we te laat om nog richting Bhaktapur en Kathmandu te rijden. Op
letten met rijden want in Nepal wordt links gereden. Om 18.00 u is het hier donker (het tijdverschil met Nederland is nu nog 3 u en 3 kwartier). We rijden een stuk over de Highway van Kodari, de grensplaats aan de Nepalese kant,richting Kathmandu. De eerste 50 km zijn niet geasfalteerd, we rijden regelmatig door waterstromen en diepe kuilen. het schiet niet op en en na 45 km zoeken we een plaats om te slapen en we vinden een erg leuke lodge waar we heerlijk Nepalees eten en kunnen douchen. We verbazen ons na China zowaar dat de belofte van warm water en een werkend toilet wordt nagekomen.
In Nepal is het aangenaam warm en groen! Ook wel weer eens lekker..
Maandag 7 oktober
Vandaag vervolgen we onze weg naar Kathmandu. Prachtige uitzichten onderweg, o.a.op de besneeuwde toppen in de verte, een daarvan schijnt de Everest te zijn overigens. We stoppen in Bhaktapur om een paar uur de stad te bekijken en in de loop van de middag komen we op de ringweg van Kathmandu. Een chaos en ontzettend druk maar inmiddels wel gewend aan links rijden.
We komen aan bij Souvenir Guesthouse en voor San een weerzien met Madan, Samjhana, Pratjus en Prashaman. We lopen wat door de stad, die ontzettend druk is en eind van de middag worden we opgezocht door Prof. Rajbhandari die op zoek was naar San (het nieuws gaat snel) en maken we afspraken om hem thuis te bezoeken, langs te gaan op het project en uit eten te gaan met de hele staf van de SGCP.
Na de rust en ruimte van de afgelopen weken is het weer wennen aan de drukte van de stad.
We blijven op tot 24.00 u om de 50ste verjaardag van Har in te luiden, 3.45u eerder dan in Nederland!
Vandaag vervolgen we onze weg naar Kathmandu. Prachtige uitzichten onderweg, o.a.op de besneeuwde toppen in de verte, een daarvan schijnt de Everest te zijn overigens. We stoppen in Bhaktapur om een paar uur de stad te bekijken en in de loop van de middag komen we op de ringweg van Kathmandu. Een chaos en ontzettend druk maar inmiddels wel gewend aan links rijden.
We komen aan bij Souvenir Guesthouse en voor San een weerzien met Madan, Samjhana, Pratjus en Prashaman. We lopen wat door de stad, die ontzettend druk is en eind van de middag worden we opgezocht door Prof. Rajbhandari die op zoek was naar San (het nieuws gaat snel) en maken we afspraken om hem thuis te bezoeken, langs te gaan op het project en uit eten te gaan met de hele staf van de SGCP.
Na de rust en ruimte van de afgelopen weken is het weer wennen aan de drukte van de stad.
We blijven op tot 24.00 u om de 50ste verjaardag van Har in te luiden, 3.45u eerder dan in Nederland!
Dinsdag 8 oktober Harry 50!!!
Harry viert vandaag zijn 50ste verjaardag in Nepal en is tijdens het ontbijt bij de German Bakery druk met het lezen van alle felicitaties uit Nederland. Erg leuk! Bedankt allemaal!
In de ochtend gaan we met Jim en Marianne naar Durbar Square, Unesco erfgoed, en speciaal voor de verjaardag van Harry laat Kumari, de levende godin, heel even haar gezicht zien.
Daarna naar de Garden of Dreams voor verjaardagstaart en om even rustig te zitten, uit de hectiek van de stad. Dit bevalt prima...Ze hebben zelfs matrasjes in het gras waar we op kunnen liggen in de zon. Een oase van rust in de enorm drukke stad.
Vanavond verjaardagsetentje met z'n vijven, waarschijnlijk de laatste keer. Wij gaan morgen uit eten met mensen van de Self Help Group of Cerebral Palsy; Jim en Marianne vertrekken overmorgen uit de stad en vliegen volgende week naar Nederland. Wij zakken eind van de week langzaam af richting India en Jeroen gaat verder met een vriend die morgen in Nepal aankomt.
Harry viert vandaag zijn 50ste verjaardag in Nepal en is tijdens het ontbijt bij de German Bakery druk met het lezen van alle felicitaties uit Nederland. Erg leuk! Bedankt allemaal!
In de ochtend gaan we met Jim en Marianne naar Durbar Square, Unesco erfgoed, en speciaal voor de verjaardag van Harry laat Kumari, de levende godin, heel even haar gezicht zien.
Daarna naar de Garden of Dreams voor verjaardagstaart en om even rustig te zitten, uit de hectiek van de stad. Dit bevalt prima...Ze hebben zelfs matrasjes in het gras waar we op kunnen liggen in de zon. Een oase van rust in de enorm drukke stad.
Vanavond verjaardagsetentje met z'n vijven, waarschijnlijk de laatste keer. Wij gaan morgen uit eten met mensen van de Self Help Group of Cerebral Palsy; Jim en Marianne vertrekken overmorgen uit de stad en vliegen volgende week naar Nederland. Wij zakken eind van de week langzaam af richting India en Jeroen gaat verder met een vriend die morgen in Nepal aankomt.
Woensdag 9 oktober SGCP
Vanorgen op de thee bij Prof. Rajbhandari en zijn vrouw. Voor Har een hele opgave want zijn huis/plafond is nergens hoger dan 1.80m a 1.90m hoog en hij kan dus nergens rechtop staan. Daarna rijden we mee naar de SGCP (Selfhelp Group for Cerebral Palsy). Voor San een rendez vous met oude bekenden, voor Har de eerste keer dat hij het project bezoekt. Helaas zijn de kinderen er niet vanwege Dashain* Festival. Er wordt vandaag hard gewerkt om een bamboe schommel in de tuin te maken. In de middag gaat Har volgens afspraak even langs bij UNICEF om de auto te laten checken voor het laatste traject. We zijn zo brutaal geweest aan te bellen omdat zij in dezelfde auto's rijden als die van ons en we wilde weten of ze die zelf onderhouden of een adres van een betrouwbare garage hebben. San doet ondertussen wat telefoontjes om te achterhalen hoe het staat met het verschepen van de auto. We hebben nl nog geen concrete agent doorgekregen in India. Die is er nog steeds niet maar het lijkt wel goed te komen. We gaan dan ook geen problemen zoeken die er nog niet zijn.
In de avond uit eten met de staf van het project. Gezellige avond!
* In Dashain is the 15 day long national (religious) festival of Nepal. It is the longest and the most auspicious festival in the Nepalese annual calendar, celebrated by Nepalese people throughout the globe. It is not only the longest festival of the country but is also the one which is most anticipated. The festival falls around October-November, starting from the bright lunar fortnight and ending on the day of full moon.
It is celebrated for 15 days; the most important days are the 1st, 7th, 8th, 9th and the 10th. The fifteen days of celebration occur during the bright lunar fortnight ending on the day of the full moon. Dasain is also popularly referred to as Badadashain, Dashera,Vijaya Dashami etc.
Throughout the country the goddess mother is worshiped in all her manifestations. This festival is also known for its emphasis on the family gatherings, as well as on a renewal of community ties. People return from all parts of the world, as well as different parts of the country, to celebrate together. All government offices, educational institutions and other offices remain closed during the festival period.
Vanorgen op de thee bij Prof. Rajbhandari en zijn vrouw. Voor Har een hele opgave want zijn huis/plafond is nergens hoger dan 1.80m a 1.90m hoog en hij kan dus nergens rechtop staan. Daarna rijden we mee naar de SGCP (Selfhelp Group for Cerebral Palsy). Voor San een rendez vous met oude bekenden, voor Har de eerste keer dat hij het project bezoekt. Helaas zijn de kinderen er niet vanwege Dashain* Festival. Er wordt vandaag hard gewerkt om een bamboe schommel in de tuin te maken. In de middag gaat Har volgens afspraak even langs bij UNICEF om de auto te laten checken voor het laatste traject. We zijn zo brutaal geweest aan te bellen omdat zij in dezelfde auto's rijden als die van ons en we wilde weten of ze die zelf onderhouden of een adres van een betrouwbare garage hebben. San doet ondertussen wat telefoontjes om te achterhalen hoe het staat met het verschepen van de auto. We hebben nl nog geen concrete agent doorgekregen in India. Die is er nog steeds niet maar het lijkt wel goed te komen. We gaan dan ook geen problemen zoeken die er nog niet zijn.
In de avond uit eten met de staf van het project. Gezellige avond!
* In Dashain is the 15 day long national (religious) festival of Nepal. It is the longest and the most auspicious festival in the Nepalese annual calendar, celebrated by Nepalese people throughout the globe. It is not only the longest festival of the country but is also the one which is most anticipated. The festival falls around October-November, starting from the bright lunar fortnight and ending on the day of full moon.
It is celebrated for 15 days; the most important days are the 1st, 7th, 8th, 9th and the 10th. The fifteen days of celebration occur during the bright lunar fortnight ending on the day of the full moon. Dasain is also popularly referred to as Badadashain, Dashera,Vijaya Dashami etc.
Throughout the country the goddess mother is worshiped in all her manifestations. This festival is also known for its emphasis on the family gatherings, as well as on a renewal of community ties. People return from all parts of the world, as well as different parts of the country, to celebrate together. All government offices, educational institutions and other offices remain closed during the festival period.
Donderdag 10 oktober
Vanmorgen gezellig afscheidsontbijt met z'n vijven. Eind van de ochtend vertrekken Jim en Marianne als eersten. De laatste dagen in Nepal, zullen ze buiten de hectiek van de stad doorbrengen. Maandag vliegen zij als eerste naar huis. Jeroen gaat met zijn nieuwe reisgenoot een trekking doen in Langtang. Is toch wel raar nu iedereen weer z'n eigen richting gaat. Voelt een beetje kaal alhoewel we ook veel zin hebben om nog een paar weken met z'n 2-en te kunnen reizen in Nepal en India.
Wij wandelen vandaag naar Swayambunath*, een boeddhistisch tempelcomplex, op een heuvel, buiten de drukte van de stad. Even geen toeterende auto's en brommers, even weg van de drukte. het is een hele klim, 365 traptreden naar boven en overal apen die proberen etenswaren te bemachtigen. Op de terugweg komen we langs een lijkverbranding, en dichterbij de stad langs een groep kinderen die zich vermaken met een grote bamboeschommel.
We willen morgen nog een dag in de stad blijven, beetje relaxen, en dan zakken we langzaam af naar India via National Park Chitwan, waar volgens de kaart ook een paar campings moeten liggen. Weer even terug naar de natuur en kamperen.
*Swayambhunath is an ancient religious complex atop a hill in the Kathmandu Valley, west of Kathmandu city. It is also known as the Monkey Temple as there are holy monkeys living in the north-west parts of the temple. The Tibetan name for the site means 'Sublime Trees' , for the many varieties of trees found on the hill.The Swayambhunath complex consists of a stupa, a variety of shrines and temples, some dating back to the Licchavi period. A Tibetan monastery, museum and library are more recent additions. The stupa has Buddha's eyes and eyebrows painted on. Between them, there is something painted which looks like the nose - but is the Nepali symbol of 'unity', in the main Nepali language dialect. There is a large pair of eyes on each of the four sides of the main stupa which represent Wisdom and Compassion. Above each pair of eyes is another eye, the third eye. It is said that when Buddha preaches, cosmic rays emanate from the third eye which act as messages to heavenly beings, so that those interested can come down to earth to listen to the Buddha.
Vanmorgen gezellig afscheidsontbijt met z'n vijven. Eind van de ochtend vertrekken Jim en Marianne als eersten. De laatste dagen in Nepal, zullen ze buiten de hectiek van de stad doorbrengen. Maandag vliegen zij als eerste naar huis. Jeroen gaat met zijn nieuwe reisgenoot een trekking doen in Langtang. Is toch wel raar nu iedereen weer z'n eigen richting gaat. Voelt een beetje kaal alhoewel we ook veel zin hebben om nog een paar weken met z'n 2-en te kunnen reizen in Nepal en India.
Wij wandelen vandaag naar Swayambunath*, een boeddhistisch tempelcomplex, op een heuvel, buiten de drukte van de stad. Even geen toeterende auto's en brommers, even weg van de drukte. het is een hele klim, 365 traptreden naar boven en overal apen die proberen etenswaren te bemachtigen. Op de terugweg komen we langs een lijkverbranding, en dichterbij de stad langs een groep kinderen die zich vermaken met een grote bamboeschommel.
We willen morgen nog een dag in de stad blijven, beetje relaxen, en dan zakken we langzaam af naar India via National Park Chitwan, waar volgens de kaart ook een paar campings moeten liggen. Weer even terug naar de natuur en kamperen.
*Swayambhunath is an ancient religious complex atop a hill in the Kathmandu Valley, west of Kathmandu city. It is also known as the Monkey Temple as there are holy monkeys living in the north-west parts of the temple. The Tibetan name for the site means 'Sublime Trees' , for the many varieties of trees found on the hill.The Swayambhunath complex consists of a stupa, a variety of shrines and temples, some dating back to the Licchavi period. A Tibetan monastery, museum and library are more recent additions. The stupa has Buddha's eyes and eyebrows painted on. Between them, there is something painted which looks like the nose - but is the Nepali symbol of 'unity', in the main Nepali language dialect. There is a large pair of eyes on each of the four sides of the main stupa which represent Wisdom and Compassion. Above each pair of eyes is another eye, the third eye. It is said that when Buddha preaches, cosmic rays emanate from the third eye which act as messages to heavenly beings, so that those interested can come down to earth to listen to the Buddha.
Vrijdag 11 oktober
Vandaag de dag een beetje verlummeld in het park, boekje gelezen. Wel een chauffeur geregeld voor morgen die ons naar Chitwan National Park wil rijden... Alleen, hij heeft toch liever het stuur rechts!
Het Dashain feest is losgebarsten, heel veel is dicht en we gaan morgen de stad verlaten, weer de natuur in.
Vandaag de dag een beetje verlummeld in het park, boekje gelezen. Wel een chauffeur geregeld voor morgen die ons naar Chitwan National Park wil rijden... Alleen, hij heeft toch liever het stuur rechts!
Het Dashain feest is losgebarsten, heel veel is dicht en we gaan morgen de stad verlaten, weer de natuur in.
Zaterdag 12 oktober
Vanmorgen nemen we afscheid van Madan en Samjhana. We hebben een heerlijke tijd gehad bij hen in Kathmandu. Vandaag rijden we naar Chitwan National Park. De weg is redelijk en het is niet al te druk, waarschijnlijk vanwege het festival.Het is een prachtige route. We hebben een heerlijke plek gevonden in Sauraha en zijn van plan hier 2 nachten te blijven. Het is hier erg warm en vochtig, zon 40 graden; het is dan ook nauwelijks voor te stellen dat we een week geleden nog sneeuw hadden.
We hebben een afspraak om morgen 4 uur te gaan wandelen en we hopen nog wat mee te krijgen van de wildlife hier (tijgers, neushoorns, krokodillen.....) maar het gras staat erg hoog, op sommige plaatsen wel tot 4 meter. We krijgen 2 gidsen /bewakers mee voor onze eigen veiligheid. Echt begrijpen doen ze het niet dat we willen wandelen terwijl er ook jeepsafari's zijn (maar ja, we mogen niet met eigen auto...).Vroeg opstaan, om 6.30 u ontbijt en om 7.00 u vertrekken. We hebben er zin in!
Vanavond lopen we naar de rivier voor zonsondergang en zijn eigenlijk net te laat om 17.30 u. Morgen iets eerder. Als we teruglopen vanaf de rivier is het pikkedonker en muisstil. We moeten goed opletten waar we lopen. Na de hectiek van de stad is het heerlijk nu even midden in de natuur te zitten....
Vanmorgen nemen we afscheid van Madan en Samjhana. We hebben een heerlijke tijd gehad bij hen in Kathmandu. Vandaag rijden we naar Chitwan National Park. De weg is redelijk en het is niet al te druk, waarschijnlijk vanwege het festival.Het is een prachtige route. We hebben een heerlijke plek gevonden in Sauraha en zijn van plan hier 2 nachten te blijven. Het is hier erg warm en vochtig, zon 40 graden; het is dan ook nauwelijks voor te stellen dat we een week geleden nog sneeuw hadden.
We hebben een afspraak om morgen 4 uur te gaan wandelen en we hopen nog wat mee te krijgen van de wildlife hier (tijgers, neushoorns, krokodillen.....) maar het gras staat erg hoog, op sommige plaatsen wel tot 4 meter. We krijgen 2 gidsen /bewakers mee voor onze eigen veiligheid. Echt begrijpen doen ze het niet dat we willen wandelen terwijl er ook jeepsafari's zijn (maar ja, we mogen niet met eigen auto...).Vroeg opstaan, om 6.30 u ontbijt en om 7.00 u vertrekken. We hebben er zin in!
Vanavond lopen we naar de rivier voor zonsondergang en zijn eigenlijk net te laat om 17.30 u. Morgen iets eerder. Als we teruglopen vanaf de rivier is het pikkedonker en muisstil. We moeten goed opletten waar we lopen. Na de hectiek van de stad is het heerlijk nu even midden in de natuur te zitten....
Zondag 13 oktober Chitwan National Park*
Vanmorgen gaat de wekker om 6.00 u vanwege een vroege junglewalk. San demonstreert nog even het begrip "tegen heug en meug eten"als om 6.30 u een uitgebreid Nepalees ontbijt wordt geserveerd, bestaande uit pap, pittige gebakken aardappel met groente, omeletten, witte bonen in tomatensaus, toast.... Beetje vroeg nog....
Om 7.00 u vertrekken we naar Chitwan. Eerst steken we met een bootje de rivier over en daarna krijgen we een korte uitleg wat te doen als je een neushoorn tegenkomt (in een boom klimmen, achter een grote boom verschuilen en als er geen boom is zigzaggend wegrennen) of oog in oog staat met een tijger (als een standbeeld blijven staan, niet gaan gillen of huilen en de tijger recht in de ogen blijven kijken...dan gaat hij vanzelf een keer weg...) Verder kunnen we nog wilde olifanten, luipaard, python en een speciaal soort zwarte beer tegenkomen. Als San nog even vraagt of dit vaak gebeurt dan wordt daar bevestigend op geantwoord.... Har hoopt ze allemaal tegen te komen, San liever op afstand. We wandelen stevig door met een gids/ bewaker voor en achter ons. Het enige dat ze bij zich hebben is een bamboestok, maar dat moet genoeg zijn. Ze nemen hun werk heel serieus en even plassen mag alleen op een open stuk en met een van hen ernaast.
We lopen 4.5 u door het park en het is erg mooi. We komen geen gevaarlijke beesten tegen op ons pad, we vinden alleen verse sporen (voetstappen,poep, pies) van de neushoorn en tijger. En we ruiken soms de neushoorn nog waar hij het pad heeft gepasseerd. Wat we wel zien zijn apen, pauwen,reeën, krokodil, vogels, torren. En....bloedzuigers..... Har heeft er 1, San heeft 3 bloedzuigers die vakkundig er uit getrokken worden door de gids.
Na 4,5 u zijn we weer bij het beginpunt en steken we de rivier weer over. Geen echt gevaarlijke beesten gezien, maar een erg mooie wandeling. Onze kleren kunnen we uitwringen (het is erg warm en vochtig) en in de middag hebben we nog een tropisch buitje....
*Chitwan
Dit park, 155 kilometer ten zuiden van Kathmandu, wordt ook wel het mooiste wildpark van Azië genoemd. Vanaf de 19e eeuw was dit gebied het centrum voor jachttrips, die werden georganiseerd door Britse en Nepalese aristocraten. Na een succesvolle campagne tegen malaria in 1954 werd het bestaan van tijgers en neushoorns al snel bedreigd. Door het verdwijnen van malaria, steeg de interesse voor dit vruchtbare gebied namelijk snel bij de boeren bevolking. In grote getale spoedden zij zich naar Chitwan en kapten vele bossen om het zo verkregen land te gebruiken voor de landbouw.Het leefgebied van de tijgers en neushoorns kromp bijna per minuut en in 1973 waren er nog ongeveer 100 neushoorns en 20 tijgers over.In 1973 werd Chitwan National Park.Op dit moment leven er weer ongeveer 400 neushoorns in het park en 80 tijgers. Daarnaast bestaan er ook andere wildsoorten als olifanten, buffels, panters, hyena’s, beren, bizons, slangen, zwijnen, herten en krokodillen en bijna 400 verschillende typen vogels.
Vanmorgen gaat de wekker om 6.00 u vanwege een vroege junglewalk. San demonstreert nog even het begrip "tegen heug en meug eten"als om 6.30 u een uitgebreid Nepalees ontbijt wordt geserveerd, bestaande uit pap, pittige gebakken aardappel met groente, omeletten, witte bonen in tomatensaus, toast.... Beetje vroeg nog....
Om 7.00 u vertrekken we naar Chitwan. Eerst steken we met een bootje de rivier over en daarna krijgen we een korte uitleg wat te doen als je een neushoorn tegenkomt (in een boom klimmen, achter een grote boom verschuilen en als er geen boom is zigzaggend wegrennen) of oog in oog staat met een tijger (als een standbeeld blijven staan, niet gaan gillen of huilen en de tijger recht in de ogen blijven kijken...dan gaat hij vanzelf een keer weg...) Verder kunnen we nog wilde olifanten, luipaard, python en een speciaal soort zwarte beer tegenkomen. Als San nog even vraagt of dit vaak gebeurt dan wordt daar bevestigend op geantwoord.... Har hoopt ze allemaal tegen te komen, San liever op afstand. We wandelen stevig door met een gids/ bewaker voor en achter ons. Het enige dat ze bij zich hebben is een bamboestok, maar dat moet genoeg zijn. Ze nemen hun werk heel serieus en even plassen mag alleen op een open stuk en met een van hen ernaast.
We lopen 4.5 u door het park en het is erg mooi. We komen geen gevaarlijke beesten tegen op ons pad, we vinden alleen verse sporen (voetstappen,poep, pies) van de neushoorn en tijger. En we ruiken soms de neushoorn nog waar hij het pad heeft gepasseerd. Wat we wel zien zijn apen, pauwen,reeën, krokodil, vogels, torren. En....bloedzuigers..... Har heeft er 1, San heeft 3 bloedzuigers die vakkundig er uit getrokken worden door de gids.
Na 4,5 u zijn we weer bij het beginpunt en steken we de rivier weer over. Geen echt gevaarlijke beesten gezien, maar een erg mooie wandeling. Onze kleren kunnen we uitwringen (het is erg warm en vochtig) en in de middag hebben we nog een tropisch buitje....
*Chitwan
Dit park, 155 kilometer ten zuiden van Kathmandu, wordt ook wel het mooiste wildpark van Azië genoemd. Vanaf de 19e eeuw was dit gebied het centrum voor jachttrips, die werden georganiseerd door Britse en Nepalese aristocraten. Na een succesvolle campagne tegen malaria in 1954 werd het bestaan van tijgers en neushoorns al snel bedreigd. Door het verdwijnen van malaria, steeg de interesse voor dit vruchtbare gebied namelijk snel bij de boeren bevolking. In grote getale spoedden zij zich naar Chitwan en kapten vele bossen om het zo verkregen land te gebruiken voor de landbouw.Het leefgebied van de tijgers en neushoorns kromp bijna per minuut en in 1973 waren er nog ongeveer 100 neushoorns en 20 tijgers over.In 1973 werd Chitwan National Park.Op dit moment leven er weer ongeveer 400 neushoorns in het park en 80 tijgers. Daarnaast bestaan er ook andere wildsoorten als olifanten, buffels, panters, hyena’s, beren, bizons, slangen, zwijnen, herten en krokodillen en bijna 400 verschillende typen vogels.
Maandag 14 oktober
In tegenstelling tot eerdere berichten vertrekken we niet we niet richting India maar maken we een kleine omweg via Pokhara, in het westen van Nepal. Zo'n 6 km buiten Pokhara, midden tussen de rijstvelden is een overlanderscamping waar we een paar dagen willen doorbrengen. Enerzijds omdat er een cycloon over Noordoost India trekt, maar ook omdat we het vertrek uit Nepal nog willen uitstellen (dat voelt nl als naar huis gaan). Helaas pikken we ook in Nepal een staart van de cycloon mee. Niet zozeer met hevige wind, maar wel met hevige regen. Maar dat mag de pret niet drukken...De camping ligt heerlijk rustig en we ontmoeten hier voor het eerst ook andere reizigers die met de eigen auto/truck onderweg zijn.
We proberen wat eten te kopen of restaurantje te vinden maar alles is dicht vanwege Dashain. In het winkeltje naast te camping wordt bier verkocht en zij bieden aan om een Dal Bhat voor ons te maken omdat alles gesloten is. Smaakt prima. Om een beetje op te warmen en op te drogen (het blijft maar regenen) maken we een kampvuurtje onder het afdak.
P.s Koen: double dutch Australia komen we hier ook tegen en de eerste biertjes hebben we al samen gedronken.
In tegenstelling tot eerdere berichten vertrekken we niet we niet richting India maar maken we een kleine omweg via Pokhara, in het westen van Nepal. Zo'n 6 km buiten Pokhara, midden tussen de rijstvelden is een overlanderscamping waar we een paar dagen willen doorbrengen. Enerzijds omdat er een cycloon over Noordoost India trekt, maar ook omdat we het vertrek uit Nepal nog willen uitstellen (dat voelt nl als naar huis gaan). Helaas pikken we ook in Nepal een staart van de cycloon mee. Niet zozeer met hevige wind, maar wel met hevige regen. Maar dat mag de pret niet drukken...De camping ligt heerlijk rustig en we ontmoeten hier voor het eerst ook andere reizigers die met de eigen auto/truck onderweg zijn.
We proberen wat eten te kopen of restaurantje te vinden maar alles is dicht vanwege Dashain. In het winkeltje naast te camping wordt bier verkocht en zij bieden aan om een Dal Bhat voor ons te maken omdat alles gesloten is. Smaakt prima. Om een beetje op te warmen en op te drogen (het blijft maar regenen) maken we een kampvuurtje onder het afdak.
P.s Koen: double dutch Australia komen we hier ook tegen en de eerste biertjes hebben we al samen gedronken.
Dinsdag 15 oktober
Vandaag weer.....regen. We besluiten naar Pokhara te gaan want we kunnen hier niets kopen en eten. Alles is nog gesloten vanwege de nationale feestdag. Om die reden wil er ook geen taxibusje komen om ons op te halen (samen met 4 Australiërs) en dus gaan we dapper met de public bus. We worden werkelijk in de bus gepropt. Harry kan niet recht op staan en moet met, samen met nog 8 anderen buiten op de treeplank blijven staan. San wordt gestut door de andere reizigers in het gangpad. Er lijken wel zo'n 100 man in de bus te "kunnen"...en we komen amper meer vooruit. We doen 3 kwartier over 6 km....De onverharde weg is veranderd in een rivier en modderpoel.
In Pokhara kunnen we volkoren brood kopen en lunchen we lekker. We bekijken het stadje,maar in de stromende regen is geen enkele plek aantrekkelijk. De terugweg nemen we maar een taxi (niet nog een keer met de bus) en dat is maar goed ook want we zien onderweg dat de bus gestrand is. Op de camping drinken we met een paar andere campinggasten nog een biertje ..... Hopelijk morgen beter weer.
We dachten we dat de bloedzuigers waren voorbehouden aan Chitwan maar hier in de rijstvelden zitten er zeker zoveel en kennelijk vinden ze ons erg lekker.....
Vandaag weer.....regen. We besluiten naar Pokhara te gaan want we kunnen hier niets kopen en eten. Alles is nog gesloten vanwege de nationale feestdag. Om die reden wil er ook geen taxibusje komen om ons op te halen (samen met 4 Australiërs) en dus gaan we dapper met de public bus. We worden werkelijk in de bus gepropt. Harry kan niet recht op staan en moet met, samen met nog 8 anderen buiten op de treeplank blijven staan. San wordt gestut door de andere reizigers in het gangpad. Er lijken wel zo'n 100 man in de bus te "kunnen"...en we komen amper meer vooruit. We doen 3 kwartier over 6 km....De onverharde weg is veranderd in een rivier en modderpoel.
In Pokhara kunnen we volkoren brood kopen en lunchen we lekker. We bekijken het stadje,maar in de stromende regen is geen enkele plek aantrekkelijk. De terugweg nemen we maar een taxi (niet nog een keer met de bus) en dat is maar goed ook want we zien onderweg dat de bus gestrand is. Op de camping drinken we met een paar andere campinggasten nog een biertje ..... Hopelijk morgen beter weer.
We dachten we dat de bloedzuigers waren voorbehouden aan Chitwan maar hier in de rijstvelden zitten er zeker zoveel en kennelijk vinden ze ons erg lekker.....
Woensdag 16 oktober
Vannacht heeft het nog even hard geregend maar vanmorgen is het droog en de zon probeert er zowaar weer door te komen. De wereld ziet er meteen een stuk vriendelijker uit. We maken een prachtige wandeling vanaf Pame Bazaar (dorp waar de camping ligt) in de omgeving. Eerst een berg op naar een uitzichtpunt. Van hier hebben we een prachtige uitzicht over de vallei, de rijstvelden, het meer en Pokhara aan de andere kant van het meer. Daarna rijstvelden en een bamboebos. Het is prachtig en de natuur doet niet echt onder voor Chitwan National Park. We steken een paar keer de rivier over en komen over wat wankele bruggetjes aan de overkant en komen door een paar kleine dorpjes. Hoewel droog is het nog erg bewolkt en de Annapurna kunnen we helaas niet zien met dit weer. Morgen een nieuwe kans. Er zijn genoeg mooie wandelingen te maken vanaf Pame Bazaar.
Vannacht heeft het nog even hard geregend maar vanmorgen is het droog en de zon probeert er zowaar weer door te komen. De wereld ziet er meteen een stuk vriendelijker uit. We maken een prachtige wandeling vanaf Pame Bazaar (dorp waar de camping ligt) in de omgeving. Eerst een berg op naar een uitzichtpunt. Van hier hebben we een prachtige uitzicht over de vallei, de rijstvelden, het meer en Pokhara aan de andere kant van het meer. Daarna rijstvelden en een bamboebos. Het is prachtig en de natuur doet niet echt onder voor Chitwan National Park. We steken een paar keer de rivier over en komen over wat wankele bruggetjes aan de overkant en komen door een paar kleine dorpjes. Hoewel droog is het nog erg bewolkt en de Annapurna kunnen we helaas niet zien met dit weer. Morgen een nieuwe kans. Er zijn genoeg mooie wandelingen te maken vanaf Pame Bazaar.
Donderdag, 17 oktober
We staan op met mooi weer en besluiten er weer een wandeldag van te maken. Ditmaal rond het meer naar Pokhara. We weten niet precies de weg, maar het schijnt dat het uur of 6 lopen is, bergop bergaf met ergens onderweg de peacepagode. Het eerste stuk gaat dwars door de rijstvelden, daarna wordt het al snel klimmen. Het pad verandert langzaam in een heel smal glibberig paadje. Geen pretje omdaar overheen te wandelen. Na ruim drie uur zijn we voor ons gevoel nauwelijks opgeschoten. Ook zien we geen vervolgpad meer. We spreken wat mensen met een bootje aan en vragen de weg. Wat blijkt: we zijn te ver naar beneden gegaan en de route naar Pokhara duurt nog zo'n 5 uur. Dat zien we niet zitten, dus we charteren een bootje met peddelaar, die ons in ruim een uur naar Pokhara peddelt. We steken het meer over, maar moeten stil blijven zitten: onze peddelaar kan niet zwemmen en is bang om in het water te vallen. Onderweg constateren we dat we hier ook niet zonder bloedzuigerbeet zijn gebleven. Hoort er hier kennelijk bij.
Als we uiteindelijk bij onze auto op de camping komen, begint het weer te hozen....
We staan op met mooi weer en besluiten er weer een wandeldag van te maken. Ditmaal rond het meer naar Pokhara. We weten niet precies de weg, maar het schijnt dat het uur of 6 lopen is, bergop bergaf met ergens onderweg de peacepagode. Het eerste stuk gaat dwars door de rijstvelden, daarna wordt het al snel klimmen. Het pad verandert langzaam in een heel smal glibberig paadje. Geen pretje omdaar overheen te wandelen. Na ruim drie uur zijn we voor ons gevoel nauwelijks opgeschoten. Ook zien we geen vervolgpad meer. We spreken wat mensen met een bootje aan en vragen de weg. Wat blijkt: we zijn te ver naar beneden gegaan en de route naar Pokhara duurt nog zo'n 5 uur. Dat zien we niet zitten, dus we charteren een bootje met peddelaar, die ons in ruim een uur naar Pokhara peddelt. We steken het meer over, maar moeten stil blijven zitten: onze peddelaar kan niet zwemmen en is bang om in het water te vallen. Onderweg constateren we dat we hier ook niet zonder bloedzuigerbeet zijn gebleven. Hoort er hier kennelijk bij.
Als we uiteindelijk bij onze auto op de camping komen, begint het weer te hozen....
Vrijdag 18 oktober GOED NIEUWS
We beginnen de dag goed als San tijdens het ontbijt de schrik van haar leven krijgt....Terwijl wij lekker zitten te eten onder de beschutting van een afdak (deze keer niet voor de regen maar zon), springt er ineens een dikke rat van een balk van het dak en komt ongeveer 10 cm naast San neer en rent er als een speer vandoor. Het is niet de eerste rat die we hier op de camping of in de rijstvelden zien, maar dit is toch wat anders.
We zijn nu al een paar dagen aan het kamperen in Pame Bazar een piepklein dorpje in de buurt van Pokhara. En behalve dat het hier erg mooi is om te wandelen en we op een heerlijk rustige plek staan, hebben we nog een nadere reden om hier een paar dagen te blijven: de verscheper van onze auto in Kolkata, India, doet moeilijk. We hebben voor vertrek in Nederland, met een Nederlands bedrijf alles geregeld om onze auto te laten verschepen naar Nederland maar de Indiase agent heeft in de tussentijd de prijs verdriedubbeld en afspraken leken geen afspraken meer te zijn. Ook Jeroen weet hier alles van en in zijn geval wil de Indiase douane de auto helemaal niet verschepen omdat de auto te oud zou zijn. Op de camping horen we alleen maar horrorverhalen over verschepen via India. Maatschappijen die als de auto eenmaal in de container staat deze niet meer willen vrijgeven tenzij je enorm veel extra betaalt etc etc...Onze verscheper in Nederland heeft steeds aangegeven dat het in ons geval wel goed zou komen, maar we hadden concreet nog steeds niets en voor vandaag hebben we voor onszelf als deadline gesteld: als er vandaag nog steeds geen concrete afspraak is met een agent in Kolkata,dan gaan we een alternatief zoeken in de vorm van de auto stallen in Nepal en het ticket omboeken. Het leek ons dan ook niet verstandig om alvast naar Kolkata te rijden zolang er geen concrete deal is en we misschien moeten uitwijken naar een andere haven. We houden regelmatig contact met de verscheper in Nederland die op zijn beurt al tijden met 4 agenten in India aan het onderhandelen is.
En vanmiddag eindelijk goed nieuws uit Nederland: er is een deal gesloten met een van de vier Indiase agenten. We vertrekken morgen richting India en proberen in Kolkata zo snel mogelijk de auto in de haven te krijgen zodat we hem zelf in de container kunnen rijden en laten verzegelen zodat we zeker weten dat er niemand meer bij kan en de auto op de boot gaat. We laten het, na alle negatieve verhalen, liever niet over aan een agent ter plekke.Vanavond maar een biertje op drinken!
We beginnen de dag goed als San tijdens het ontbijt de schrik van haar leven krijgt....Terwijl wij lekker zitten te eten onder de beschutting van een afdak (deze keer niet voor de regen maar zon), springt er ineens een dikke rat van een balk van het dak en komt ongeveer 10 cm naast San neer en rent er als een speer vandoor. Het is niet de eerste rat die we hier op de camping of in de rijstvelden zien, maar dit is toch wat anders.
We zijn nu al een paar dagen aan het kamperen in Pame Bazar een piepklein dorpje in de buurt van Pokhara. En behalve dat het hier erg mooi is om te wandelen en we op een heerlijk rustige plek staan, hebben we nog een nadere reden om hier een paar dagen te blijven: de verscheper van onze auto in Kolkata, India, doet moeilijk. We hebben voor vertrek in Nederland, met een Nederlands bedrijf alles geregeld om onze auto te laten verschepen naar Nederland maar de Indiase agent heeft in de tussentijd de prijs verdriedubbeld en afspraken leken geen afspraken meer te zijn. Ook Jeroen weet hier alles van en in zijn geval wil de Indiase douane de auto helemaal niet verschepen omdat de auto te oud zou zijn. Op de camping horen we alleen maar horrorverhalen over verschepen via India. Maatschappijen die als de auto eenmaal in de container staat deze niet meer willen vrijgeven tenzij je enorm veel extra betaalt etc etc...Onze verscheper in Nederland heeft steeds aangegeven dat het in ons geval wel goed zou komen, maar we hadden concreet nog steeds niets en voor vandaag hebben we voor onszelf als deadline gesteld: als er vandaag nog steeds geen concrete afspraak is met een agent in Kolkata,dan gaan we een alternatief zoeken in de vorm van de auto stallen in Nepal en het ticket omboeken. Het leek ons dan ook niet verstandig om alvast naar Kolkata te rijden zolang er geen concrete deal is en we misschien moeten uitwijken naar een andere haven. We houden regelmatig contact met de verscheper in Nederland die op zijn beurt al tijden met 4 agenten in India aan het onderhandelen is.
En vanmiddag eindelijk goed nieuws uit Nederland: er is een deal gesloten met een van de vier Indiase agenten. We vertrekken morgen richting India en proberen in Kolkata zo snel mogelijk de auto in de haven te krijgen zodat we hem zelf in de container kunnen rijden en laten verzegelen zodat we zeker weten dat er niemand meer bij kan en de auto op de boot gaat. We laten het, na alle negatieve verhalen, liever niet over aan een agent ter plekke.Vanavond maar een biertje op drinken!
Zaterdag 19 oktober : gestrand, autopech
Vanmorgen vroeg op pad want we willen zo'n 200 km rijden tot vlak voor de grens met India (en over 200 km doe je hier zo'n hele dag....). Festivaltijd in Nepal is voorbij en in tegenstelling tot afgelopen week is het ontzettend druk op de weg. Afgelopen dagen heeft het veel geregend en de weg is slecht. Veel gaten, bus van de weg geraakt. Als we net van de doorgaande weg Bharapur inrijden, vlak voor Chitwan, horen we ineens een ratel onder de auto. We stoppen meteen en kijken onder de auto: afgebroken stuurinrichting. Dit verklaart meteen waarom de auto laatste dagen slecht stuurt (in Kathmandu hebben we hier naar laten kijken maar konden ze niets vinden en uitgebreid onderzoek ging niet vanwege festivaltijd, maar ze gaven aan dat we gewoon door konden rijden....). In Bharapur geen echte garage en een plaats waar je niet wil stranden....smerig, stoffig, overstapstation voor bussen, malariagebied, niet echt aantrekkelijk. San weet van vorige keer dat we hier doorheen reden nog een soort hotel en gaat hier op de gok naartoe om te vragen of ze een monteur weten (en om te checken of we hier een nacht kunnen blijven als de auto niet gerepareerd kan worden). Vraag niet waarom we juist hier naartoe gaan, maar het pakt goed uit. De eigenaar blijkt in Duitsland te hebben gewoond en wil ons graag helpen.Binnen 15 minuten is er een monteur op de motor bij onze auto. Op straat haalt hij alles uit elkaar en blijken we door de gaten in de weg 3 schroeven te zijn verloren met als gevolg dat de kogellager is afgebroken. Een nieuwe bestellen kan dagen duren, want hier niet te krijgen. Har gaat mee achter op de motor naar de garage om te kijken of ze zelf iets kunnen maken of iets vinden dat er op lijkt. San blijft bij de auto om te zorgen dat alle schroefjes, moertjes en band blijven liggen en amuseert zich ondertussen met de buurtkindertjes en wat winkeliers in de buurt die allemaal een praatje komen maken. Zo af en toe loopt het verkeer helemaal vast omdat we (kennelijk) behoorlijk in de weg staan.
Na een uurtje of 4 is het moment aangebroken om met zelfgemaakte onderdelen, in het donker, de boel weer in elkaar te zetten en na 5 uur kunnen we een testritje maken: het werkt! De auto is gerepareerd. We drinken een biertje met de monteurs in het hotel en blijven hier eten en overnachten. Doorrijden in het donker is geen optie. Ze hebben goed werk geleverd!
Vanmorgen vroeg op pad want we willen zo'n 200 km rijden tot vlak voor de grens met India (en over 200 km doe je hier zo'n hele dag....). Festivaltijd in Nepal is voorbij en in tegenstelling tot afgelopen week is het ontzettend druk op de weg. Afgelopen dagen heeft het veel geregend en de weg is slecht. Veel gaten, bus van de weg geraakt. Als we net van de doorgaande weg Bharapur inrijden, vlak voor Chitwan, horen we ineens een ratel onder de auto. We stoppen meteen en kijken onder de auto: afgebroken stuurinrichting. Dit verklaart meteen waarom de auto laatste dagen slecht stuurt (in Kathmandu hebben we hier naar laten kijken maar konden ze niets vinden en uitgebreid onderzoek ging niet vanwege festivaltijd, maar ze gaven aan dat we gewoon door konden rijden....). In Bharapur geen echte garage en een plaats waar je niet wil stranden....smerig, stoffig, overstapstation voor bussen, malariagebied, niet echt aantrekkelijk. San weet van vorige keer dat we hier doorheen reden nog een soort hotel en gaat hier op de gok naartoe om te vragen of ze een monteur weten (en om te checken of we hier een nacht kunnen blijven als de auto niet gerepareerd kan worden). Vraag niet waarom we juist hier naartoe gaan, maar het pakt goed uit. De eigenaar blijkt in Duitsland te hebben gewoond en wil ons graag helpen.Binnen 15 minuten is er een monteur op de motor bij onze auto. Op straat haalt hij alles uit elkaar en blijken we door de gaten in de weg 3 schroeven te zijn verloren met als gevolg dat de kogellager is afgebroken. Een nieuwe bestellen kan dagen duren, want hier niet te krijgen. Har gaat mee achter op de motor naar de garage om te kijken of ze zelf iets kunnen maken of iets vinden dat er op lijkt. San blijft bij de auto om te zorgen dat alle schroefjes, moertjes en band blijven liggen en amuseert zich ondertussen met de buurtkindertjes en wat winkeliers in de buurt die allemaal een praatje komen maken. Zo af en toe loopt het verkeer helemaal vast omdat we (kennelijk) behoorlijk in de weg staan.
Na een uurtje of 4 is het moment aangebroken om met zelfgemaakte onderdelen, in het donker, de boel weer in elkaar te zetten en na 5 uur kunnen we een testritje maken: het werkt! De auto is gerepareerd. We drinken een biertje met de monteurs in het hotel en blijven hier eten en overnachten. Doorrijden in het donker is geen optie. Ze hebben goed werk geleverd!