Donderdag 15 augustus
Feestdag in Griekenland. Geen vers brood dus, maar gelukkig is er op de camping nog wat oud brood in voorraad. Op tijd op weg richting Turkije. Wordt een lange dag. De grens is een meevaller, we hadden flink wat tijd genomen, want herinnerden ons van 3 jaar geleden dat we erg lang bezig zijn geweest om de papieren te regelen. Nu een “electronic visa? Nice, I like….”, de auto in het paspoort laten stempelen en een blik in de auto en een belangstellend “were do you go Harry?” waarna we weer op pad konden.
Deze keer ook geen gezoek in Istanbul, ging in keer goed, alleen ging het alarm 2 keer af toen we de automatische tolpoortjes passeerden. Maar we konden ook niet betalen of een kaartje trekken….. dus maar doorgereden. We hebben nog niet door hoe het werkt, waarschijnlijk heb je een elektronische kaart nodig. We zien bij de grens wel of we een boete krijgen…
Na Istanbul richting Zwarte Zee kust, via een mooie route, waar we later dan verwacht (gehoopt) eindigen op een heel simpele kampeerplek vlak bij het strand in Sile. Eigenlijk alleen een veldje met een watervoorziening.
We zijn in Azië!!!!
Feestdag in Griekenland. Geen vers brood dus, maar gelukkig is er op de camping nog wat oud brood in voorraad. Op tijd op weg richting Turkije. Wordt een lange dag. De grens is een meevaller, we hadden flink wat tijd genomen, want herinnerden ons van 3 jaar geleden dat we erg lang bezig zijn geweest om de papieren te regelen. Nu een “electronic visa? Nice, I like….”, de auto in het paspoort laten stempelen en een blik in de auto en een belangstellend “were do you go Harry?” waarna we weer op pad konden.
Deze keer ook geen gezoek in Istanbul, ging in keer goed, alleen ging het alarm 2 keer af toen we de automatische tolpoortjes passeerden. Maar we konden ook niet betalen of een kaartje trekken….. dus maar doorgereden. We hebben nog niet door hoe het werkt, waarschijnlijk heb je een elektronische kaart nodig. We zien bij de grens wel of we een boete krijgen…
Na Istanbul richting Zwarte Zee kust, via een mooie route, waar we later dan verwacht (gehoopt) eindigen op een heel simpele kampeerplek vlak bij het strand in Sile. Eigenlijk alleen een veldje met een watervoorziening.
We zijn in Azië!!!!
Vrijdag 16 augustus
Gisteravond op ons mini kampeerterreintje door de eigenaar getrakteerd op druiven uit eigen tuin, stukjes pizza en thee. Een biertje kunnen we helaas niet bestellen... We constateren dat we de enige campinggasten zijn. De andere 3 tenten lijken een soort van permanente bewoning? Vandaag gestart met een standwandeling. Mooi gebied, veel zeepret en in Turkije gaan bikini en boerkini prima samen.
Daarna een lange rijdag over binnenwegen, al dan niet verhard, langs de zwarte zee kust en door de bergen. Prachtige ruige kust, veel rotsen, baaitjes en af en toe een stad. We rijden veel door de bergen en genieten van de omgeving. Eerste stuk veel campings onderweg, eind van de dag inschattingsfout want geen campings meer waardoor we veel later dan de bedoeling was toch maar een hotel in Zonguldak nemen. We hebben dus niets geleerd van onze eigen les (behalve stoppen voor het donker is) We constateren daar dat de airco van de auto het niet meer doet. Lijkt een lekkende slang en dus oplosbaar hopen we maar, want het is wel erg warm; morgen maar eerst op zoek naar een garage en dan landinwaarts richting Ankara.
Gisteravond op ons mini kampeerterreintje door de eigenaar getrakteerd op druiven uit eigen tuin, stukjes pizza en thee. Een biertje kunnen we helaas niet bestellen... We constateren dat we de enige campinggasten zijn. De andere 3 tenten lijken een soort van permanente bewoning? Vandaag gestart met een standwandeling. Mooi gebied, veel zeepret en in Turkije gaan bikini en boerkini prima samen.
Daarna een lange rijdag over binnenwegen, al dan niet verhard, langs de zwarte zee kust en door de bergen. Prachtige ruige kust, veel rotsen, baaitjes en af en toe een stad. We rijden veel door de bergen en genieten van de omgeving. Eerste stuk veel campings onderweg, eind van de dag inschattingsfout want geen campings meer waardoor we veel later dan de bedoeling was toch maar een hotel in Zonguldak nemen. We hebben dus niets geleerd van onze eigen les (behalve stoppen voor het donker is) We constateren daar dat de airco van de auto het niet meer doet. Lijkt een lekkende slang en dus oplosbaar hopen we maar, want het is wel erg warm; morgen maar eerst op zoek naar een garage en dan landinwaarts richting Ankara.
17 augustus
Garage is snel gevonden en open op zaterdag. Met behulp van hoe en wat in het Turks kunnen we duidelijk maken dat de Airco kapot is. Het boekje leidt tot veel hilariteit want iedereen wil nu ook de Nederlandse woorden leren. Het wordt al snel gezellig in de garage... thee erbij, een van de monteurs laat op zijn facebookpagina zijn of-road filmpjes zien en ondertussen wordt iemand op pad gestuurd om ergens een slang te laten namaken voor de airco. De rest van de monteurs heeft uitgebreid tijd om de auto te inspecteren en met hoe en wat in het Turks een gesprek aan te gaan.
De slang wordt na een uur in de garage bezorgd en dan weer geplaatst en blijkt de verkeerde slang nagemaakt....gaat nog wel even duren dus. Uiteindelijk een groter probleem....daar helpt hoe en wat in het Turks ook niet meer maar met gebruik van google translate wordt duidelijk dat we zonder airco verder zullen moeten. Ze kunnen het niet oplossen...en de auto rijdt toch ook zonder airco?
Tja...Hopelijk kunnen we het nog ergens regelen voor Iran.
San gebruikt de tijd nuttig door foto's te uploaden en op de site te plaatsen (ook eerdere tabbladen aangevuld), want ook in de garage is wifi.
Garage is snel gevonden en open op zaterdag. Met behulp van hoe en wat in het Turks kunnen we duidelijk maken dat de Airco kapot is. Het boekje leidt tot veel hilariteit want iedereen wil nu ook de Nederlandse woorden leren. Het wordt al snel gezellig in de garage... thee erbij, een van de monteurs laat op zijn facebookpagina zijn of-road filmpjes zien en ondertussen wordt iemand op pad gestuurd om ergens een slang te laten namaken voor de airco. De rest van de monteurs heeft uitgebreid tijd om de auto te inspecteren en met hoe en wat in het Turks een gesprek aan te gaan.
De slang wordt na een uur in de garage bezorgd en dan weer geplaatst en blijkt de verkeerde slang nagemaakt....gaat nog wel even duren dus. Uiteindelijk een groter probleem....daar helpt hoe en wat in het Turks ook niet meer maar met gebruik van google translate wordt duidelijk dat we zonder airco verder zullen moeten. Ze kunnen het niet oplossen...en de auto rijdt toch ook zonder airco?
Tja...Hopelijk kunnen we het nog ergens regelen voor Iran.
San gebruikt de tijd nuttig door foto's te uploaden en op de site te plaatsen (ook eerdere tabbladen aangevuld), want ook in de garage is wifi.
Vervolg 17 augustus
Na 3 uur gaan we (helaas) weer zonder airco op pad naar Ankara. Ziet er niet naar uit dat we het onderweg nog opgelost krijgen. Voordeel is wel dat de auto meteen meer vermogen lijkt te hebben.... de warmte zal wel wennen.
Rest van de dag verloopt voorspoedig. Goede weg. Camping is ook makkelijk te vinden (met dank aan de punctuele aanwijzing van Duitse website). Zo'n fantastische glamping (glamourcamping) hebben we nog nooit gehad. We komen aan bij een chique hotel waar net een Turkse bruiloft aan de gang is. San gaat maar eens vragen of ze een campsite hebben. De bewaker weet van niets en nadat een paar mensen zich er mee bemoeid hebben, weet iemand dat ze inderdaad ook een campsite hebben. De parkeerplaats aan de overkant, met hek er omheen....stekkerdoosje uitgerold voor elektriciteit en tuinslang voor water. Maaaarrrr....we kunnen gebruik maken van alle faciliteiten van het hotel dus ook zwembad, Turks bad, sauna, handdoek van het hotel, douche. We gaan er dan ook helemaal voor....
Heerlijk gezwommen en daarna op de parkeerplaats voor het hotel op ons gasje gekookt om vervolgens in de lobby, waar alweer de tweede bruiloftsstoet voorbij komt, koffie te gaan drinken. Voor de gelegenheid meegenomen overhemd aangetrokken om niet helemaal uit de toon te vallen....Lang leve glamping....
Na 3 uur gaan we (helaas) weer zonder airco op pad naar Ankara. Ziet er niet naar uit dat we het onderweg nog opgelost krijgen. Voordeel is wel dat de auto meteen meer vermogen lijkt te hebben.... de warmte zal wel wennen.
Rest van de dag verloopt voorspoedig. Goede weg. Camping is ook makkelijk te vinden (met dank aan de punctuele aanwijzing van Duitse website). Zo'n fantastische glamping (glamourcamping) hebben we nog nooit gehad. We komen aan bij een chique hotel waar net een Turkse bruiloft aan de gang is. San gaat maar eens vragen of ze een campsite hebben. De bewaker weet van niets en nadat een paar mensen zich er mee bemoeid hebben, weet iemand dat ze inderdaad ook een campsite hebben. De parkeerplaats aan de overkant, met hek er omheen....stekkerdoosje uitgerold voor elektriciteit en tuinslang voor water. Maaaarrrr....we kunnen gebruik maken van alle faciliteiten van het hotel dus ook zwembad, Turks bad, sauna, handdoek van het hotel, douche. We gaan er dan ook helemaal voor....
Heerlijk gezwommen en daarna op de parkeerplaats voor het hotel op ons gasje gekookt om vervolgens in de lobby, waar alweer de tweede bruiloftsstoet voorbij komt, koffie te gaan drinken. Voor de gelegenheid meegenomen overhemd aangetrokken om niet helemaal uit de toon te vallen....Lang leve glamping....
18 augustus Cappadocië, Göreme, Dilek Camping
Vandaag ruim 300 km van Ankara naar Cappadocië, goed te doen. Vanuit de auto ziet Cappadocië er prachtig uit. Morgen gaan we wandelen door de valleien, wordt vast nog mooier. Göreme zelf is een toeristisch plaatsje, voor het eerst dat we in Turkije zoveel toeristen tegenkomen maar we staan een beetje aan de buitenrand van het stadje. We hebben ons eerder verbaasd dat we zo weinig toeristen tegenkomen buiten de kust (ook niet aan de Zwarte kust).
We staan op een kleine camping Dilek met een aardige eigenaar die ons veel weet te vertellen over de streek en Turkije. Ook hier nauwelijks andere campinggasten. Morgen verwachten we Jim en Jeroen hier en zullen we gezamenlijk verder reizen. Verder naar het oosten zijn geen /nauwelijks campings. De campingeigenaar heeft nog een adres voor ons vlak bij de Iraanse grens waar we kunnen kamperen.
Vandaag ruim 300 km van Ankara naar Cappadocië, goed te doen. Vanuit de auto ziet Cappadocië er prachtig uit. Morgen gaan we wandelen door de valleien, wordt vast nog mooier. Göreme zelf is een toeristisch plaatsje, voor het eerst dat we in Turkije zoveel toeristen tegenkomen maar we staan een beetje aan de buitenrand van het stadje. We hebben ons eerder verbaasd dat we zo weinig toeristen tegenkomen buiten de kust (ook niet aan de Zwarte kust).
We staan op een kleine camping Dilek met een aardige eigenaar die ons veel weet te vertellen over de streek en Turkije. Ook hier nauwelijks andere campinggasten. Morgen verwachten we Jim en Jeroen hier en zullen we gezamenlijk verder reizen. Verder naar het oosten zijn geen /nauwelijks campings. De campingeigenaar heeft nog een adres voor ons vlak bij de Iraanse grens waar we kunnen kamperen.
Maandag 19 augustus Göreme, Cappadocië
Vanmorgen worden we al heel vroeg wakker van de luchtballonnen die om 5.30 u opstijgen voor een ballonvaart boven Cappadocië en net over de camping komen. We staan er niet voor op maar doen het dakluik open en kijken vanuit ons bed naar alle (63) ballonnen die over komen. Big business….
Om 7 u op om een wandeling te gaan maken door de roze vallei wat bijna onmogelijk is gemaakt want Har mist een schoen…. Ja dom, maar vanwege al het stof de schoenen buiten laten staan. Alles afgezocht en uiteindelijk teruggevonden, en maar een beetje afgekloven. Vannacht toch maar in de reserveband of binnen leggen.
Prachtige wandeling door de roze vallei, het ene uitzicht nog mooier dan het ander. We besluiten niet het grote pad aan te houden maat een langere wandelroute te nemen over kleine paadjes waar af en toe wat lastige klimmetjes of afdalingen inzitten. En ondanks dat er soms een touw hangt waar we langs kunnen afdalen weet San toch nog te vallen…. Na 4 uur apenkooien wordt het wel heel erg warm en besluiten we terug te gaan naar de campsite om te kijken of Jim en Jeroen al zijn gearriveerd.
Uiteindelijk zijn ze er aan eind van de middag. Tijd voor champagne (met dank aan Ellen, Berry en Floor). Proost!
Vanmorgen worden we al heel vroeg wakker van de luchtballonnen die om 5.30 u opstijgen voor een ballonvaart boven Cappadocië en net over de camping komen. We staan er niet voor op maar doen het dakluik open en kijken vanuit ons bed naar alle (63) ballonnen die over komen. Big business….
Om 7 u op om een wandeling te gaan maken door de roze vallei wat bijna onmogelijk is gemaakt want Har mist een schoen…. Ja dom, maar vanwege al het stof de schoenen buiten laten staan. Alles afgezocht en uiteindelijk teruggevonden, en maar een beetje afgekloven. Vannacht toch maar in de reserveband of binnen leggen.
Prachtige wandeling door de roze vallei, het ene uitzicht nog mooier dan het ander. We besluiten niet het grote pad aan te houden maat een langere wandelroute te nemen over kleine paadjes waar af en toe wat lastige klimmetjes of afdalingen inzitten. En ondanks dat er soms een touw hangt waar we langs kunnen afdalen weet San toch nog te vallen…. Na 4 uur apenkooien wordt het wel heel erg warm en besluiten we terug te gaan naar de campsite om te kijken of Jim en Jeroen al zijn gearriveerd.
Uiteindelijk zijn ze er aan eind van de middag. Tijd voor champagne (met dank aan Ellen, Berry en Floor). Proost!
Dinsdag 20 augustus Oost Turkije
Met de auto nog even een stuk Göreme National park ingereden om een korte wandeling te maken en de pilarenkerk te bezoeken (die moeten we echt gezien hebben). De auto parkeren we bij een sinaasappelperser en nemen op de terugweg een vers geperst sapje.
Daarna gaan we op weg richting Koerdistan. Volgens de campingeigenaar niet een gebied waar we campings tegenkomen, behalve 85 km voor de Iraanse grens, en ook een gebied waar we beter niet vrij kamperen . We rijden door een prachtig berglandschap,het ene uitzicht nog mooier dan het andere. Als we onderweg stoppen om eten in te kopen hebben we meteen een hele kinderschare achter ons aan. In de middag een regenbui, en de weg verandert in een glibberige soepje. Er ligt allemaal witte gladde troep op de weg. Uitkijken dus. Als we stoppen om wat foto’s te maken van het uitzicht stopt er een Turkse auto achter ons. Blijkt een familie uit Den Haag die hier elk jaar de zomer bij de familie doorbrengt in hun geboorteplaats en ons had zien rijden (en stoppen) en speciaal gedraaid om even een praatje te maken en naar onze plannen te vragen. We kunnen in hun dorp wel kamperen als we willen, maar dat is te ver voor vandaag.
Eind van de middag besluiten we een kampeerplek te zoeken, desnoods bij een tankstation. Het eerste tankstation wordt afgekeurd en we proberen het bij een boerderijtje. Heel aardige mensen, maar ze begrijpen niet dat we in hun veldje willen overnachten en ons Turkse boekje helpt ook niet. Volgende keer maar onze point to pictures kaart gebruiken. We besluiten dan maar op zoek te gaan naar een achteraf plek in de bergen en stuiten bij toeval op een picnicktuin en vragen de eigenaar of we daar een nachtje mogen staan als we bij zijn restaurant eten. Ze zijn ontzettend enthousiast en we hebben een prachtig plekje. We merken wel dat we , nu we met z’n vieren reizen ons allemaal duidelijk moeten uitspreken waar wel/ waar niet kamperen zodat iedereen zich er prettig bij voelt. Omdat er nog wat geklust moet worden (installeren zender en lekkende waterpomp) vragen we of we om half acht kunnen eten, dan wordt het donker en kunnen we verder toch niets meer doen. We hebben enorm veel bekijks bij de auto, iedereen wil even weten waar we vandaan komen, hoe de auto er van binnen uitziet, de zender even uitproberen en hun kinderen komen showen….Er wordt een tafel gedekt bij de auto en er wordt een fantastische maaltijd geserveerd. Voor San wordt nog even een apart stuk schaap gesneden want alles is in de paprika gemarineerd. Het is heerlijk! Om een uur of 9 zijn de andere eters verdwenen en we gaan op tijd naar bed want morgen een lange dag (ruim 700 km) en hopelijk halen we de camping voor de grens zodat we donderdag vroeg bij de grens van Iran kunnen zijn.
Met de auto nog even een stuk Göreme National park ingereden om een korte wandeling te maken en de pilarenkerk te bezoeken (die moeten we echt gezien hebben). De auto parkeren we bij een sinaasappelperser en nemen op de terugweg een vers geperst sapje.
Daarna gaan we op weg richting Koerdistan. Volgens de campingeigenaar niet een gebied waar we campings tegenkomen, behalve 85 km voor de Iraanse grens, en ook een gebied waar we beter niet vrij kamperen . We rijden door een prachtig berglandschap,het ene uitzicht nog mooier dan het andere. Als we onderweg stoppen om eten in te kopen hebben we meteen een hele kinderschare achter ons aan. In de middag een regenbui, en de weg verandert in een glibberige soepje. Er ligt allemaal witte gladde troep op de weg. Uitkijken dus. Als we stoppen om wat foto’s te maken van het uitzicht stopt er een Turkse auto achter ons. Blijkt een familie uit Den Haag die hier elk jaar de zomer bij de familie doorbrengt in hun geboorteplaats en ons had zien rijden (en stoppen) en speciaal gedraaid om even een praatje te maken en naar onze plannen te vragen. We kunnen in hun dorp wel kamperen als we willen, maar dat is te ver voor vandaag.
Eind van de middag besluiten we een kampeerplek te zoeken, desnoods bij een tankstation. Het eerste tankstation wordt afgekeurd en we proberen het bij een boerderijtje. Heel aardige mensen, maar ze begrijpen niet dat we in hun veldje willen overnachten en ons Turkse boekje helpt ook niet. Volgende keer maar onze point to pictures kaart gebruiken. We besluiten dan maar op zoek te gaan naar een achteraf plek in de bergen en stuiten bij toeval op een picnicktuin en vragen de eigenaar of we daar een nachtje mogen staan als we bij zijn restaurant eten. Ze zijn ontzettend enthousiast en we hebben een prachtig plekje. We merken wel dat we , nu we met z’n vieren reizen ons allemaal duidelijk moeten uitspreken waar wel/ waar niet kamperen zodat iedereen zich er prettig bij voelt. Omdat er nog wat geklust moet worden (installeren zender en lekkende waterpomp) vragen we of we om half acht kunnen eten, dan wordt het donker en kunnen we verder toch niets meer doen. We hebben enorm veel bekijks bij de auto, iedereen wil even weten waar we vandaan komen, hoe de auto er van binnen uitziet, de zender even uitproberen en hun kinderen komen showen….Er wordt een tafel gedekt bij de auto en er wordt een fantastische maaltijd geserveerd. Voor San wordt nog even een apart stuk schaap gesneden want alles is in de paprika gemarineerd. Het is heerlijk! Om een uur of 9 zijn de andere eters verdwenen en we gaan op tijd naar bed want morgen een lange dag (ruim 700 km) en hopelijk halen we de camping voor de grens zodat we donderdag vroeg bij de grens van Iran kunnen zijn.
Woensdag 21 augustus Koerdistan, Oost Turkije
7.15 u staat er weer een volle tafel bij de auto met kaasomelet, brood, honingraat, tomaat, olijven, yoghurt etc. Het is weer erg lekker allemaal. Na het ontbijt gaan we op pad, direct de bergen in. Wat een prachtige omgeving weer. Het is erg heet vandaag….jammer van de airco… we hebben allebei last van de warmte en spuiten onszelf in de auto af en toe maar nat voor wat verkoeling. En vanaf morgen lange mouwen, lange broek en de verplichte hoofddoek voor San. Maar vanaf vandaag hebben we wel de zender in gebruik en kunnen we pauzemomenten etc met Jim en Jeroen afstemmen of gewoon even vragen hoe het gaat. Toch wel prettig. Onderweg ontkomen we niet aan de verplichte theemomentjes. Als fervent koffiedrinkers beginnen we er langzaam aan te wennen. Het gebied wordt steeds leger en ruiger, met af en toe een stad en koe die de snelweg oversteekt, of er naast ligt omdat hij niet uitkeek….Het is een lange rijdag, maar omdat we zeker weten dat er nog een camping voor de grens komt wagen we het er op. Het verbaast ons overigens dat we de afgelopen periode geen reizigers richting Iran tegenkomen. Alleen een jong stel uit Nieuw Zeeland in Göreme, die met een oude auto naar Mongolië willen. Ze hebben de visa alleen nog niet rond van Iran en verder en moeten noodgedwongen weer terug naar Ankara in de hoop dat ze het daar geregeld krijgen.
We hebben de camping gehaald, prachtige plak aan het water!
7.15 u staat er weer een volle tafel bij de auto met kaasomelet, brood, honingraat, tomaat, olijven, yoghurt etc. Het is weer erg lekker allemaal. Na het ontbijt gaan we op pad, direct de bergen in. Wat een prachtige omgeving weer. Het is erg heet vandaag….jammer van de airco… we hebben allebei last van de warmte en spuiten onszelf in de auto af en toe maar nat voor wat verkoeling. En vanaf morgen lange mouwen, lange broek en de verplichte hoofddoek voor San. Maar vanaf vandaag hebben we wel de zender in gebruik en kunnen we pauzemomenten etc met Jim en Jeroen afstemmen of gewoon even vragen hoe het gaat. Toch wel prettig. Onderweg ontkomen we niet aan de verplichte theemomentjes. Als fervent koffiedrinkers beginnen we er langzaam aan te wennen. Het gebied wordt steeds leger en ruiger, met af en toe een stad en koe die de snelweg oversteekt, of er naast ligt omdat hij niet uitkeek….Het is een lange rijdag, maar omdat we zeker weten dat er nog een camping voor de grens komt wagen we het er op. Het verbaast ons overigens dat we de afgelopen periode geen reizigers richting Iran tegenkomen. Alleen een jong stel uit Nieuw Zeeland in Göreme, die met een oude auto naar Mongolië willen. Ze hebben de visa alleen nog niet rond van Iran en verder en moeten noodgedwongen weer terug naar Ankara in de hoop dat ze het daar geregeld krijgen.
We hebben de camping gehaald, prachtige plak aan het water!